Ahmet dün akşamüstü sularında kendinden geçmeye başladı. Bir baktık ateş 39 larda ve ne yaptı ise düşüremedi. Sabaha acile zor gitti ve mikrop yerleşmiş boğazlarına ilaçlarını almış gelmiş ama o mikrop pazar gününde ateşini düşürttürmedi Ahmet'in, kafasını kaldıramadı. Can çoook üzüldü. Oyun arkadaşı ile oynayamamak bir yana birde sürekli yatıyor ve pek tabiki yanına pek yaklaşmamızı istemiyor olmamızla da gerginliği iyice arttı. Hem Can ile lgilenmek hemde hasta bir eşle ilgilenmek pek kolay olmadı doğrusu. Gerçi ben bu kadarına razı idim. Yeterki Can'a bulaşmasın...Ama mümkünmü Can'ın öyle kalması. Pazar gece 2,30'da uyandı ve tekrar uyumadı önce kızdım uyumayacağım deyince ama sonra tuvalete götürdüğümde ateşinin olduğu farkettim ve beni bekleyen hazin sonu gördüm. Hemen ateş düşürücüyü verdim. Can'ı tekrar uyutabildiğimde saba saat 6.30'du. Can'da da inatçı bir ateş vardı. Ben 3-4 saatte bir ateş düşürücü vermeye devam ettim. Pazartesi günü doktorumuzu aradığımızda oda ahmet'den bulaşmış olacağını düşünerek antibiyotiğe başlayalım demiş. Normalde çok sık antibiyotik verme taraftarı bir doktor değildir aslında ama bu sefer hemen deyince panikledim ama gönlüm vermekten yana değil zira geçen hafta Can'ın arkadaşı Alpimizde aynı durumda idi. 3 gün ateşi izlediler ve geçti. Üstelik ahmetin ateşi inatçı idi hiç 39 altına inmemişti ilk 2 gün ama Can'ın öyle değildi, ateş düşürücü ile 1-2 saat düşüyordu. Ve tabikide vermedim antibiyotiği çünkü Can'da ateşten başka hiç bir belirti, rahatsızlık yoktu. oynuyor, yemeğini her zamanki zorlukta yiyordu(Dahada zor değil yani :))Nitekim 3 gün sonra geçti ateşimiz atlattık. Sanırım salgın bu da...bu kadarla atlatmış olmamıza çok sevindim ve ilk defa doktoru dinlememiş olmamıza :) bazen annelerin içgüdüleri herşeyin üstüne çıkıyor:::
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder