"Psikolog Eğitimci gül Çelik ile Çocuğum Yemek Yemiyor" konulu seminer vardı bugün. Hem Can'da geçen seferki gibi orda kitaplarla vakit geçirsin hemde ordan sonrada fuarda oyun gurubu ile pepenin gösterisine katılıcaz diye sabah düştük yollara.Gül hanım sağolsun çok iyi bir psikolog, ama anlattığı şeyleri uyguladığımı oda farkedince çok yapacak birşey yok, zaman dedi... Can'ı bir uzmana götürsemmi diye düşünürken bu konudaki uzman bir psikolgun beni dinleyip bu sonuca varması açıkçası beni rahatlattı, ama sonuç değişmedi sadece ben artık daha rahatım öyle ya ne yapabilirim ki? HİÇ... bir anne olarak üzerime düşeni yapıyorum kanımca...Zaman herşey gibi bununda ilacı...bazen hasta çocukların resimlerine denk geliyorum nette, fiziksel veya zihinsel engelli, Allahım diyorum nelerle uğraşıyor bu aileler bense... Şükredip, sabretmek tek çözüm...
Bu hayalkurdum etkinliğimizin sonundada sıra Can'a kitap seçmeye geldi, hangi kitabı önerdiysem istemedi, taa ki Gergedanlar Krep Yemezki kiyabını sorana kadar birtek ona olur dedi, bende zaten biliyordum bu kitabı hemen aldım.Yanılmamışız can başından sonuna çok ilgiyle dinledi kitabı okuyunca...Favorilerimiz arasında artık :)
Ordan doğru fuara sözde pepe izlemeye ama gösteri çim alanda ve çoook kalabalık bir çocuğun ebeveyninin omzunda bile gösteriyi izleyebilmesi bile çok zor. Hüsran...Neyseki can çimlerin üzerinde kendi oynamaktanda keyif aldı.Hadi dedik bari Trt'nin çocuk şenliği kapsamında getirdiği diğer çizgi film maskotlarını görelim...Can eskisi gibi pepe sevmiyor, izlemekte istemiyor onu fuara getirmek için ikna etmeye çalışırken bile pepe değil cille, nane-limonu görmeye gidiyoruz dedim. Pavyonlara doğru ilerledik ama izdiham girmek mümkün değil küçücük bir kapı minicik çocuklar girmek için ezilip büzülüyor, o çocuklara daha şimdiden öğretttiğimiz medeniyete bakın sözde çocuklar mutlu olsun diye var bunlar. 2 defa 1'er saat ara ile denedik olmadı.Sonra bişeyler yemek için fuardan ayrıldık. Geri döndüğümüzde saat 5'e geliyordu. Bazı arkdaşlar hafta içi getirmeye karar vererek ayrıldı ama benim hafta içi bir daha bu yorgunluğu çekecek halim olmadığı için ha gayret diyerek hafif azalmış izdihama dalıp girdim ama içerde hiç maskot yoktu.Can bile pusetinden inmek istemedi okadar yani... Çıkışımız daha rezildi...Resmen ezildik...Pişmanlık...Böylece canım ülkemin bir organizasyonunu(Organizasyonsuzluğunu) daha görmüş olduk....
