Evde Can ile uzun zaman geçirmenin iyi yanları olduğu kadar kötü yanları da var tabi. İster istemez yüz göz olduk ve nerde ise tepemize mıçacak :) Gerçi inat dönemine(Namı değer 3 yaş sendromu) girmemizlede ilgisi var ama yinede işler sarpa sarmadan dur demek lazım. Ama çokta sert olmadan çokta yumuşak olmadan derken insan bazen duvara dönüp avazı çıktığı kadar bağırmak istiyor. Derin nefes alıyorum böylece anlarda ben ve hemen Can'ı ne kadar sevdiğimi düşünmeye çalışıyorum ki sakinleşip kendime hakim olayım fazla sinirlenip ortam gerilmeden ve hemen Can'ın ilgisini başka bir şeye çekmeye çalışıyorum. Yoksa hele bide olayı ört bas etmeyip üstüne gittinmiydi vay haline, artık durdurabilene aşk olsun.
Bu haftaki sıkıntımız uyku!!! Her çocuklu 10 aileden rahat 6 sının sorunudur sanırım bu. Bizim uyku olayı çok dalgalı. Can 5,5 aylıktı uzmanları dinleyip odasını ayırdığımızda. Sonra 19. aydan sonra hem okula erken gittiğim için uykusuzluğa dayanamayıp yorgunluktan hem de tecrübeli annelerin özleyeceksin bu günleri büyüyünce zaten seninle uyumak istemeyecek sözlerinden etkilenerek ve onun mis kokusuna dayanamayarak yatağıma aldım Can'ı. Zaten bir kere aldınmıydı bittin, artık hep istiyor. Pişman mıyım HAYIR!!! Tadını çıkardım. Ama gel gör ki 28.ayda tuvalet eğitimine başlamadan yatağına alıştırmam gerekiyordu, olası kazalara karşı :)
Hiç kolay olmadı. 1 hafta boyunca her gece ağladı. Defalarca tekrar etti usanmadan, bıkmadan "Anne senin yatağında uyumak istiyorum diye" Her seferinde aynı sakinlikle "Olmaz annem burası senin yatağın sen burda uyuyacaksın, orasıda benim yatağım. Ama ben zaten senin yanında yatıyorum, yine beraber uyuyoruz" telkinlerim ile ve birkaç gece onun odasında yatmam sureti ile bunu aştık. Artık Can teklif bile etmiyor:)
Lakin bir sıkıntımız vardı sallayarak uyuyordu Can. Evet buna biz alıştırdık ama yine bebekken çaresiz kaldığımız bir gece mecbur kalmıştık. Can gece uykusunu pek sevmezdi bebekken, bizde çok yorulurduk. Yanlış olduğunu bile bile buna alıştırdık onu. Ama artık çok zor geliyor, hem büyüyor hemde inatlaşıp bazen uymak istemiyor 1 saat ben sallıyorum 1 saat babası ve ikimizinde bacakları ve sinirleri pert bir hale geliyoruz 2 saat sonra elimizde 1 adet uyanık Can ile :)
3 gece üst üste sabrımız zorlanınca yok dedim bu böyle olmayacak hazır tatildeyken ve Can ile sadece ben ve babası ilgilenirken... İlk gece saat 4'te uyudu, ikinci gece saat 1'de uyudu. Bugün öğlen uykusunda yatırdık ama uyumadı. Şimdi günlerin uykusuzluğu ve bugün sokakta çok koşmasının da etkisi ile yatağa yatınca 9. 30 itibari ile nakavt oldu :) Umarım bunuda aşabiliriz. Can'a uyumayı öğretmemiz lazım. Uyku=sallama kavramını silmeye çalışıyoruz şimdilerde. Sanırım öğle uykusu bu süreçte biraz kaynayacak ama napalım, annem gelince erken kalkmanında etkisi ile belki onada alışır...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder