Terrible Two başlıyor...

               Can büyüyor, büyürken de  çocuk olmanın, tek olmanın, çok sevilmenin farkına varıp bunu kullanmayı demek istemiyorum ama çok sevilmesininin keyfini çıkarıyor diyim bari... İstediğini elde etmek için tüm şirinlik hallerini kullanıyor önce, ardından  gidip aynada çalışıp kendini kontrol ettiği yalandan ağlama sahnesiyle sürdürüyor talebini baktı kimse oralı değil iki yol var ya tepiniyor yada sanki demin yırtınan o değilmişçesine oynamaya devam ediyor.

              Şu meşhur Terrible Two bizim eve girdi bence...Gece uykusuzlukları, önceden hiç olmayan korkuları, talepleri, inatları arttı canın...Ve tabi erkek çocuk büyüdükçe anneye daha düşkün olur diyen teyzelerimizide yanıltmadı Can'da...Mesela banyoya gircen deyince koşan çocuk artık girmemek için otuz takla attırıyor bize...Uykusu olmasına rağmen uyumaya direniyor...yada daha çok kucağıma gelmek isteyip benim ondan başka hiç birşeyle ilgilenmememi istiyor...Öfke krizlerimizde başladı...Ama bunlara hep hazırlıklıyım...Sabır SAbır SAbır...Eğer dinliyorsa ona anlatıyorum dinlemiyorsa krizi kendi kendine atlatmasını bekliyorum...Henüz bir faciya yaşamadık...

Can: Babaaaa koş öp uyuyom...çabuk öp babaaaaa

Yukarıdaki cümle canın uyumadan önce kaytarmak için babasına son çırpınışı...:)

Not:Baba canı bu cümleden önce 5 dakika öptü...